سوره عبس

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ عَبَسَ وَ تَوَلَّىٰٓ

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ چهره درهم كشيد و روى گردانيد،


أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ

2

كه آن مرد نابينا پيش او آمد


وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ

3

و تو چه دانى، شايد او به پاكى گرايد،


أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ

4

يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد.


أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ

5

امّا آن كس كه خود را بى‌نياز مى‌پندارد،



قاری